athirvarambukal

അതേ അദ്ദേഹത്തെ എനിക്കിഷ്ടമാണ്.

അയാൾ നിന്റെ അധ്യാപകനാണ്..

അതിനു?
നിന്നെക്കാൾ ഇരുപതു വയസ്സ് കൂടുതലുണ്ട്... !
അതിനു?
അയാൾ വിഭാര്യനാണ് !
ഇതൊക്കെ എന്തിനു വീണ്ടും വീണ്ടും പറയുന്നു...
എനിക്കദ്ദേഹത്തെ ഇഷ്ടമാണ് !
വെറും ഇഷ്ടമല്ല.. പ്രണയമാണ് !
അദ്ദേഹവും എന്നെ പ്രണയിക്കുന്നു.

അദ്ദേഹം മധ്യവയസ്ക്കനായിരിക്കാം.
എന്നേക്കാൾ മുൻപ് മറ്റു സ്ത്രീയെ അറിഞ്ഞിരിക്കാം...
അതിലെന്തിരിക്കുന്നു?

അദ്ദേഹത്തിന്റെ രൂപം നിങ്ങളുടെ കണ്ണിൽ മോശമായിരിക്കാം.
എന്നാൽ അതെനിക്കെന്റെ പ്രണയമാണ്..
****************

മാഷേ... മാഷിനെന്നോട് പ്രണയമുണ്ടോ എന്ന് ഞാൻ ചോദിക്കില്ല..
വാക്കുകൾ കൊണ്ടൊരു മറുപടി എനിക്കാവശ്യമില്ല...
ഈ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി മാഷിന്റെ മാറിൽ തല ചായ്ച്ചു കിടക്കുമ്പോൾ എനിക്കറിയാം
മാഷിന്റെ പ്രണയം...
ആ ഹൃദയമിടിപ്പ് പോലും എനിക്കുള്ളതാണെന്ന്..

സമൂഹം എന്ത് പേരിട്ടു വിളിക്കുമെന്ന് ഞാൻ ചിന്തിക്കുന്നില്ല..
ഞാൻ ജീവിക്കുന്നത് മാഷിനുള്ളിൽ അല്ലെ..

മാഷിന് ഭയമുണ്ടോ സമൂഹത്തെ?

അന്യന്റെ സ്വകാര്യതയിലേക്ക് ഒളിഞ്ഞു നോക്കി
അശ്ലീലം പറയുന്ന സമൂഹത്തെ....

ഇല്ലെന്നെനിക്കറിയാം.... അതിനും മേലെയാണല്ലോ മാഷിന് എന്നോടുള്ള പ്രണയം....

പ്രണയത്തിനു യാതൊരു അതിർവരമ്പുകളും ഇല്ലാ... അതിരുകൾ ഉള്ളത് പ്രണയമാവില്ല..
പരിധികൾ നിശ്ചയിക്കുന്നത് ആരാണ്...

ഞാനും എന്റെ മാഷും പ്രണയിച്ചോട്ടെ...

Sruthy Mohan

vidarum munne

വിടരും മുന്നേ......

ഒരു കൊച്ചു മൊട്ടായിരുന്നു ഞാൻ. ലോകത്തിന്റെ മായകാഴ്ചകൾ കാണാൻ ഒരു അവസരം കാത്തിരുന്ന, ഒരു കൊച്ചു മൊട്ട്.... വിടരാൻ ഏതാനും മാസങ്ങൾ മാത്രം മതിയെന്ന ഓർമയിൽ ഞാൻ മതി മറന്നു...
എന്നാൽ അതെന്റെ അത്യാഗ്രഹമായിരുന്നു....
ജീവന്റെ തുടിപ്പ് പകർന്നു നൽകിയവർ തന്നെ എന്നെ വെറുത്തു....
വെളിച്ചത്തിന്റെ ലോകത്തേക്ക് പോകാൻ കാത്തിരുന്ന എന്നെ തേടി ഇരുട്ടിലൂടെ ഒരു കത്രികയെത്തി..
മുറിച്ചു മാറ്റപ്പെട്ടു എന്റെ കൈ കാലുകൾ...
വേദന കൊണ്ട് ഞാൻ പുളഞ്ഞു.
ആദ്യമായും അവസാനമായും അമ്മേ എന്ന വാക്കാണ് വിങ്ങലായി കണ്ണീരിനൊപ്പം പുറത്തു വന്നത്...
ഒടുവിൽ ശിരസ്സും കഴുത്തിൽ നിന്നു വേർപെട്ടു.... അതേ പുറംലോകത്തെ വെളിച്ചം കാണാനാവാതെ ഞാൻ പുറത്തു വന്നു... കേവലം മാംസക്കഷ്ണങ്ങളായി... ഞാൻ മരിച്ചുപോയ്....
എങ്കിലും എനിക്ക് ജീവൻ നൽകിയവർ പറഞ്ഞു... ഞാൻ ജനിച്ചില്ലെന്നു...
അതേ ജനിക്കാതിരിക്കുന്നതാണ് നല്ലതെന്നെനിക്കും ബോധ്യമായി . ....
അമ്മയുടെ ഗർഭഗൃഹത്തിൽ നിന്നും പുറത്തു വന്നാൽ മാത്രമാണോ ജീവന് വിലയുള്ളത്. .?
അല്ലാ.....അതിനു മുന്പും ഞാനും എന്നെ പോലെ മറ്റെല്ലാവരും ജീവിക്കുക തന്നെ ആയിരുന്നു.... ഇരുണ്ട അറക്കുള്ളിൽ കാണാത്ത നിങ്ങളുടെ മുഖം കാണാനായി, ഈ ലോകത്തിലേക്ക് കടന്നു വരാനായി വെമ്പി നിൽക്കുകയായിരുന്നു...
ആ എന്നെയാണ് നിങ്ങളിന്നു ഒരു പിടി മാംസകഷ്ണങ്ങൾ ആക്കി മാറ്റിയത്....
എനിക്കും ആഗ്രഹങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു...
എനിക്കും സ്വപ്‌നങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു...
എന്നാൽ നിങ്ങളുടെ ആഗ്രഹങ്ങൾക്കുമുന്നിൽ നിങ്ങൾ എന്നെ മറന്നു കളഞ്ഞു മനഃപൂർവം......

( ഒരിക്കലും നിങ്ങൾ ആഗ്രഹിച്ചില്ല എന്ന കാരണത്താൽ ഒരു ജീവൻ ഇല്ലാതാക്കരുത് എത്രപേര് ഒരു കുഞ്ഞിന് വേണ്ടി ആഗ്രഹിക്കുന്നുണ്ടെന്നോ.. എലികുട്ടിയോളം വലിപ്പമില്ലെങ്കിലും, നമ്മൾ കണ്മുന്നിൽ കണ്ടില്ലെങ്കിലും... അതുഒരു ജീവനാണ്..)

Sruthy Mohan